Mustafa Kemal Destanı (4)

Barışa giden her yol eşiğimizdir bizim.

Tüm dünya yiğitlikte aşığımızdır bizim.

Medeniyet uygarlık beşiğimizdir bizim.

Yaptığın o devrimler ışığımızdır bizim.

Nasıl kayıtsız kalır şu dünya sesimize.

Ay yıldız işlemişler atalar göğsümüze.

Dünyaya nam salmıştı Haçlı diye ünleri.

Bitmemişti o öfke dinmemişti kinleri.

Nasıl düşünmez insan kapkaranlık günleri.

Altın saçlı dev gördü verilen ödünleri.

Vatanın dört köşesi onun adını duydu.

Özgürlük nidasıyla emirlerine uydu.

Şahlandı Anadolu, çeteler senle coştu.

O Seymenler, efeler "Allah" diyerek koştu.

Anam omuzda mermi, dağlar tepeler aştı.

Hep birlikte el ele bir zafere ulaştı.

Alev saran İzmir'de selama durdu düşman.

Yolunu şaşırarak denize vurdu düşman.

Karanlığın ardından, aydınlanmıştı gece.

"Bir Millet uyanmıştı" "sancak çekildi uca."

Al bayrak dalga, dalga, o ki yüceden yüce.

Un ufaktı Avrupa, cüce kaldılar cüce.

Kurtuluş yazıyordu vatanın her taşında.

Git gide büyüyordun sevginin göz yaşında.

"Merhaba asker!" derken yankıydın dağa taşa

Nasıl demezdi sana bu Millet "Yaşa yaşa" 

Haşmetini bellettin, öğrettin kurda kuşa.

Atamazlar rüyamdan, boşa emekler boşa.

Afyon sırtına doğru yeniden yürüyorsun.

Anıt tepeden bizi yeniden görüyorsun.

Baba, oğul, ana, kız izini sürüyoruz.

İhanetin içinde olanı görüyoruz.

Tam doksan dört senedir yolunda yürüyoruz.

Nifak yaratılsa da inatla ürüyoruz.

Yeryüzünde böyle bir efsane görülmedi.

Böyle sağlam duvarlar bir yer de örülmedi.

Her on kasım gelirken cana gelirsin cana.

Annemi duyuyorum "Onu kucaklasana"

Gözlerim yine yaşlı, vefam az gelir sana.

Sana "O öldü" demek zûl geliyor insana.

"Övün, Çalış, Güven'i" armağan sayıyoruz.

Nesillerden nesile, ismini yayıyoruz.

Mehmet Fikret ÜNALAN

 

                     Şiirin Sayfası